غریبی
به نام آرامش دهنده دل ها
سلام به خاطر هزاران رازش
دقت کردم وقتی می گیم دلم گرفته از آدما ، سیل عظیمی از چراها و محبت ها به سوی آدم روانه می شود ولی وقتی حالمون خوبه یکی نمیاد سراغی از دلت بگیره تازه شاید متلکم بشنویم که دلش چقدر خوشه...
امروز من دلم گرفته از تنهایی...نه از آقای خونه بلکه از آدمای دیگه...گاهی شده از غریبی دلت بگیره؟
مثلا در یه جمعی نشسته باشی و بگی و بخندی ولی باز احساس کنی توی اون جمع غریبی.
ولی امروز که دلم گرفته نیاز به هیچ کس ندارم...نه نیازی به سیل عظیمی از چراها و نه نیازی به محبت دیگران
میدونم وقتایی که یه نفر دلش از آدمای دنیا گرفته ،یعنی خدا دلش تنگ گرفته که برویم باهاش درد و دل کنیم...با خدا گل بگیم و بخندیم
صدای اذان میاد
چقدر دوست دارم برای خدا اشک بریزم
این جا حرفه دله...جایی برای من و تو
نوشتم که بدونی این احساس ها برای همه اس...فکر نکن توی این دنیا فقط تویی که غربت رو احساس می کنی...همه آدمای اطرافت که فکر می کنی خیلی شاد هستند این احساس ها را هم گاهی تجربه می کنن
ولی تو یه فرقی با اون ها داشته باش
نگذار هیچ وقت آدمای دور و برت با نگاه با تو و هم نشینی با تو غربت دنیا را احساس کنن...گاهی آدمایی هستند که با لبخند و دعای ما زنده هستند
الله اکبر و الله اکبر
برویم سمت خدا که خدا ما را به سمت خودش هدایت می کند
سرتو روی شونه ی خدا بگذار...خدا همه جا هست...
خواندم در جایی :
زنی را دیدم؛ چشمانش همیشه نگران!
نگران اینکه کسی سر سفره ِ محبت گرسنه نماند...
اما هیچ چشمی نگران زن نبود...
---------------------------------------------
این همان غربت و تنهاییست که گاه دچارشم
ولی از خدا می خوام هیچ وقت در راه مهر و محبت افراط یا تفریط نکنم و برای همه خودم باشم و هیچ گاه احساس بیهودگی نکنم
همه امیدم گاهی می شود دعایی که شاید از این خوبی های بسیار اندکم پس از مرگ پشت و پناهم باشد
خوشبخت باشید الهی
